Blizna na brzuchu spowodowana zabiegiem chirurgicznym (np. cesarskim cięciem, ale nie tylko) może przytrafić się każdemu. Nie każdy jednak wie, że może ona powodować wiele problemów zdrowotnych – m.in. bóle pleców w odcinku lędźwiowym, bóle w klatce piersiowej, uczucie „ciągnięcia” skóry, a nawet zniekształcenie postawy.
Jak dbać o bliznę i kiedy zacząć z nią pracować, aby uniknąć negatywnych skutków jej powstania? I czy można pozbyć się przykrych dolegliwości powodowanych przez starą bliznę?
Jak powstaje blizna po zabiegu chirurgicznym?
Na początek warto zaznaczyć, że blizny powstają z różnych powodów: w wyniku zabiegu chirurgicznego, z powodu wypadku lub oparzenia, a także jako efekt zmian trądzikowych. Dzisiaj jednak skupimy się na bliznach w okolicy brzucha i podbrzusza – a te zwykle pojawiają się właśnie po różnych zabiegach.
Proces powstawania blizn jest mocno rozłożony w czasie – możemy wyróżnić trzy fazy:
- faza zapalna – trwa przez kilka pierwszych dni po powstaniu blizny. W tym czasie może sączyć się z niej osocze lub zrobić strup. To też czas, w którym pojawiają się pierwsze włókna kolagenowe, które wspierają gojenie;
- faza proliferacyjna – trwa ok. dwóch tygodni – w tym czasie następuje szybkie tworzenie się i dzielenie komórek;
- faza dojrzewania (przebudowy) blizny – może trwać nawet do dwóch lat – w tym czasie blizna przyjmuje docelowy kształt i powoli blednie. To moment, w którym mobilizacja blizny jest szczególnie ważna – pozwala ona zachować ruchomość skóry oraz zwiększyć jej elastyczność.
Budowa blizny
Blizny mogą mieć różną budowę, a w efekcie po prostu wyglądać inaczej. Możemy wyróżnić:
- blizny przerostowe, wystające ponad powierzchnię skóry,
- blizny zanikowe, przybierające formę wgłębień w skórze,
- blizny patologiczne (bliznowce) – zbite, twarde, widoczne na powierzchni skóry.
Jakie dysfunkcje powoduje blizna po zabiegu chirurgicznym?
Im większa blizna, tym większe problemy zdrowotne może powodować – szczególnie jeśli sięga w głąb tkanek, jak blizna po cesarskim cięciu. Do najważniejszych dolegliwości, które można zwalczyć odpowiednią pracą z blizną, należą:
- ból podbrzusza
- ból pleców, szczególnie w odcinku lędźwiowym,
- ból w klatce piersiowej,
- bolesne miesiączki,
- bolesne stosunki,
- ograniczenie ruchomości skóry,
- uczucie „ciągnięcia” skóry,
- problemy z utrzymaniem prawidłowej postawy ciała.
Mobilizacja nowej (ale zagojonej!) blizny pozwala zapobiec pojawieniu się tych problemów. Natomiast praca ze starszą blizną pomaga zniwelować istniejące symptomy oraz uniknąć pojawienia się nowych.
Mobilizacja blizny – o co chodzi?
W kontekście pracy z blizną często używa się określenia mobilizacja. Jest to po prostu rehabilitacja, masaż, zespół metod wspierających gojenie i zachowanie prawidłowych właściwości skóry.
Co ważne – i podkreślam to jeszcze raz, choć wspomniałam już o tym wyżej – warto pracować z blizną niezależnie od tego, czy jest nowa (do 2 lat), czy starsza. Rehabilitacja powinna po prostu być dopasowana do fazy, w jakiej znajduje się blizna – inaczej będzie wyglądała mobilizacja blizny zaraz po zabiegu, a inaczej takiej, która powstała kilka tygodni, miesięcy, czy nawet lat temu.
Praca z blizną u urofizjoterapeuty, czy samemu?
Każdą bliznę po zabiegu, szczególnie CC, na początku powinien zobaczyć urofizjoterapeuta. Dobierze on najlepszą rehabilitację i pokaże, jak samodzielnie pracować z blizną. Na dalszym etapie właśnie autoterapia, czyli samodzielna mobilizacja blizny, będzie bardzo ważna.
Mobilizacja blizny – przeciwwskazania
Zanim jednak zaczniesz pracę z blizną po zabiegu – czy to u urofizjoterapeuty, czy samodzielną – powinnaś wiedzieć, co jest znakiem ostrzegawczym i powodem do odłożenia rehabilitacji na później:
- bardzo świeża blizna,
- problemy z gojeniem się blizny,
- krew lub ropa sączące się z blizny.
W takich przypadkach należy wstrzymać się z bezpośrednim dotykaniem blizny i skontaktować ze specjalistą, który znajdzie źródło problemu.
Jak powinna wyglądać prawidłowa praca z blizną?
W zależności od tego, kiedy blizna powstała, na jakim jest etapie i jak wygląda, techniki mobilizacji różnią się od siebie.
Na początku – ok. tygodnia od powstania blizny – powinno się unikać jej bezpośredniego dotykania. Zamiast tego skupiamy się na pracy z tkankami sąsiadującymi z blizną.
Kiedy blizna jest już w pełni wygojona, ważnym elementem rehabilitacji staje się autoterapia, czyli samodzielna praca z blizną. W tym celu warto wprowadzić aktywności, które spowodują rozluźnienie mięśniowo-powięziowe – np. Low Pressure Fitness, a szczególnie ćwiczenia polegające na rozciąganiu ciała czy rolowaniu blizny.
Low Pressure Fitness, czyli LPF, to połączenie technik oddechowych z treningiem posturalnym. Ma zbawienny wpływ na naszą postawę, pomaga pożegnać się z przewlekłymi bólami brzucha, pleców i klatki piersiowej, a także znacznie redukuje popularne „kobiece dolegliwości” – bolesne miesiączki oraz stosunki.
LPF warto kontynuować także na dalszym etapie pracy z blizną, kiedy wskazane jest używanie bardziej intensywnych technik – m.in. lekkiego ugniatania czy przesuwania blizny. Wtedy też do ćwiczeń można dodać kolejne akcesoria, np. bańkę silikonową.
Metoda ta doskonale sprawdzi się też, jeśli Twoja blizna ma już kilka lat, a Ty dopiero rozpoczynasz pracę z nią. W tym przypadku możesz od razu zacząć bezpośrednią mobilizację blizny, pomijając etap pracy ze skórą dookoła niej. Więcej o pracy z blizną oraz metodzie Low Pressure Fitness dowiesz się podczas mojego treningu online LPF po ciąży. Niech jednak nie zmyli Cię nazwa! To nagranie jest idealne dla wszystkich osób, które posiadają w okolicach brzucha bliznę po zabiegu chirurgicznym – niezależnie, co było jego przyczyną.
